De strijd om het kampioenschap van 3-Torens was dit jaar ongemeen spannend. Na 7 rondes eindigden Menno en ondergetekende beide op 5 punten en dat was voldoende voor een gedeelde eerste plaats. Daarachter eindigde Dylan met 4,5 punten op de 3^e plaats. Drie spelers eindigden in de middenmoot met een 50% score: voor Martin en Henk was dit een prima score, Léon zal minder tevreden zijn geweest over zijn prestaties tijdens de play-offs. Egbert pakte prima 2 punten mee en Jan Gerkes eindigde onderaan, maar bereikte wel zijn eigen doel: minimaal 1 partij winnen!

Aangezien we bij 3-Torens niet aan gedeelde eerste plaatsen doen, moest een beslissingswedstrijd worden gespeeld. Hiervoor werd uitgeweken naar Delft, waar ik op een warme zomerse avond in juli Menno ontving. Hieronder een verslag van de partij.

Menno stond erg onder druk in de beslissende partij, maar vond op cruciale momenten de beste verdediging en ik vond niet de beste voortzetting. Zijn plan daarna met 23. Dg3! En 24.Pf4! was wel erg mooi gevonden, ik had dit te laat door, en zo is Menno de terechte kampioen van 3-Torens! Zo werd ik voor het 3^e jaar op rij 2^e en volgt Menno Léon op als kampioen van 3-Torens. En natuurlijk treedt hij hiermee in de voetsporen van zijn vader, die 5-voudig kampioen is van 3-Torens (voor het laatst in 2015). Knappe prestatie. Voor de liefhebbers hier nog enkele statistieken:

Eindstand playoffs groep A:

1. Menno Hoogenes 5
2. Arjan Drenthen 5
3. Dylan Achuthan 4,5
4. Léon Huijsdens 3,5
5. Henk Springer 3,5
6. Martin van Vaalen 3,5
7. Egbert Berghout 2
8. Jan Gerkes 1

Kampioenen 3-Torens: